Okuduğum ilk piyes...
Kitaba başlarken sonunun nereye bağlananacağını merak ediyordum. Çok anlamlı bir son oldu.
Hüsrev'in sadece kitap yazdığını, yazdığı kitabı yaşamadığını anlatmaya çalışması ve asla kendini inandıramaması, insanların düşüncelerinin ne kadar sabitleştiğinin kanıtı niteliğinde. Dost olarak görünen kişilerin kendi menfaatleri uğrunda her şeyi yakıp yıkabileceğini görebiliyoruz. Bazen deli olmak kendini akıllı sananların yanında inzivaya çekilmektir...
Hüsrev'in 'Ben bir adam yarattım.' demesi ne kadar da günümüze uygun. Hepimiz bir adam yarattık ve o adamı yaşatıyoruz.