Yunus Emre KARAKAYA: Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden? Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu? Pervane olan kendini gizler mi alevden? Sen istedin ondan, gönül zorla tutuştu Pervane olan kendini gizler mi alevden? Sen istedin ondan, gönül zorla tutuştu Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince İçimdeki azgın devi rüzgârlara attım Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım İçimdeki azgın devi rüzgârlara attım Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım Gözler ki birer parçasıdır sende İlahın Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin Hüseyin Nihal Atsız

Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden? Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu? Pervane olan kendini gizler mi alevden? Sen istedin ondan, gönül zorla tutuştu Pervane olan kendini gizler mi alevden? Sen istedin ondan, gönül zorla tutuştu Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince İçimdeki azgın devi rüzgârlara attım Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım İçimdeki azgın devi rüzgârlara attım Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım Gözler ki birer parçasıdır sende İlahın Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin