Çevrende bulunanlar erişilmez bir kurnazlık, hayvani (ama hayvanlar böyle değildir) bir ruhsuzluk, şeytani bir iyilik ve insanı öldüren bir sevgiyle senin hakkında ne derlerse desinler -ben, Milana, ben senin doğru yolda olduğunu çok iyi biliyorum, ne yaparsan yap, ister Viyana’da kal, ister buraya gel, ister Prag’la Viyana arasında kararsız kal ya da bir şunu bir bunu yap. Bunu bilmeseydim, seninle ne ilgim olurdu. Nasıl ki denizin derinliklerinde sürekli yoğun baskı altında olmayan en küçük bir nokta bile yoksa, sende de öyle, ama hayatın geri kalanı bir kepazelik ve bu benim midemi bulandırıyor; bugüne kadar hayata katlanmadığımı düşünürdüm, insanlara katlanamadığımı ve bundan çok utanırdım. Ama şimdi sen, bana katlanılmaz gelenin hayat olmadığını gösteriyorsun.
·
41 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.