Ana karakterimiz Adalet. Genç yaşında aniden öleceğini haber alıyor ve işlediği ilk günahın peşinden gitmeye karar veriyor yani kendisi için ismine layık bir yolculuğa çıkıyor. Yazar kitabının amacını bir söyleşide açıklarken bir rüzgar essin ve ondan bir coğrafyanın nasıl masumiyetini kaybettiğini duyalım istedim diye açıklıyor. Kitaptaki yerler kurgu fakat çok tanıdık sanki şurası diyebileceğimiz bir Anadolu kasabası.. Hatta bir yerde geçen olaylar Şahsiyet dizisini epey anımsattı. Bu acıların, zulümlerin dünyanın birçok yerinde yaşandığını düşündüğümüzde bunun çok doğru bir tercih olduğuna inanıyorum. Yazar kitabı yazmaya başladığında Çin’de olduğunu ve habere ulaşımının kısıtlı olduğu bir ortamda Ankara Katliamı olayını duyduğunu söylüyor. Bu ruh haliyle eserini yazmaya başlıyor. İlk cümle; öleceğimi öğrendiğimde çok şaşırdım.. Kitabın genel havası oldukça melakankolik yazar bu havayı Hülya karakteriyle dengelemeye çalışmış. Fakat yer yer fazla kötümser ve olaylar sonrasındaki çıkarımlar sanki çok oturmadı gibi hissettim. Buna rağmen isminin aksine ruhuma dokunduğunu ve kaleminin oldukça akıcı olduğunu belirtmeden geçemeyeceğim. Yazmaya şifa penceresinden bakan, yazmayı bir oyun alanı olarak gören ve bir romanını ortalama yedi kez yazdığını söyleyen bir yazardan başka ne beklenebilir ki? İncelememin başında Adalet’in ilk günahının peşinden bir yolculuğa çıktığından bahsetmiştim. Sonra ne mi oluyor? O hissettiği çağımızın vebası olan suçluluk duygusunu; yaptığı şey yüzünden değil aslında yapmadığı şeyler yüzünden olduğunun yani etrafına doğaya, eşyaya, hayvanlara, insana temas etmediği, kötülüğün değil iyiliğin bir parçası olmadığı için hissettiğinin farkına varıyor. Velhasıl, bize lazım olan dokunmak azizim!

DokunmadanNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20175,7bin okunma

·

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gökhan