Gönderi

Sanki buzlu bir camın ardından kendimi, kendi öz yaşantımı, bir yabancı gibi uzak ve dışardan izliyor, üstelik kendimi denetleyemiyorum. Buzlu camın ardında yer çekimi mi azalmış, filmi mi ağır çekim gösteriyorlar, rüyada gibi, kaygan, yağlı, soluk mavi bir duman bulutu içinde bir başka ben, kahredici bir uyuşmuşluk her yanıma bulaşmış, şaşkın, bilinçsiz, saçma sapan dolaşıyorum. Camın bu yanındaki, gerçek ben, ne denli aklı başında ve serinkanlı olursam olayım işe yaramıyor çünkü ne yaptığını bilmez, paniğe kapılmış öbür ben'i denetleyemiyor, daha önemlisi sesimi doyuramıyorlar. Yalnızca izliyor ve üzülüyorum.
Sayfa 134Kitabı okudu
·
51 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.