Demek bir Mahkeme-i kübrâya bırakılıyor.
Elinde kuru bir ekmek parçasıyla Rabbine giden bu yavrumuzun masum cesedine,
sıcacık evlerimizin konforu ve türlü yemeklerin tokluk hissiyle bakıyoruz.
Ahir zaman ızdırabı günbegün dozajını artırıyor. Ne müslümanca yaşayabiliyor ne de kardeşliğin muktezasınca ölebiliyoruz.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.