"Annem gittiğinden beri çiçek ekmiyoruz bahçeye"
Köye vardığında Bacaları tüten evlerden yayılan ıssızlığın Her zamanki gibi ürkütücü olduğunu düşündü çocukluğunun bahçesine gelince ise her şeyin kuruduğunu gördü annesinin her bahar umudundan caymayarak çiçekler diktiği saksılar kırılmış sağa sola dağılmıştı içi çekildi gözleri doldu ağlayamadı donup kaldı kalışı uzadıkça uzadı pencerenin önüne akşam sefalarını yanına küpe çiçeklerini hayvan kapısının dibindeki boşluğa kadife çiçeklerini sümbülleri çınar ağacının altındaki boşluğa da nergisleri papatyaları ve yonca çiçeklerini koyup uzun uzun seyretti hayalini ama mekandaki boşluk mekanın geçmişi ile doluydu ANNEM GİTTİĞİNDEN BERİ ÇİÇEK EKİMİYORUZ BAHÇEYE dedi içinden
Sayfa 55Kitabı okudu
·
15 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.