Alak
Ikra’ bismi rabbikellezî halak:
“Oku. Yaratan rabbinin ismiyle (oku).”
Halakal insâne min alak:
“O, insanı alakadan yarattı.”
Zahiri olarak bir kan pıhtısından, manevi olarak ilgisinden, alakasından, sevgisinden yarattı.
Ikra’ ve rabbukel ekrem:
“Oku (anla) ki rabbin kerem sahibidir (ekremdir).”
Ellezî alleme bil kalem:
“(İnsana) O, kalem ile talim ettirmiştir.
Allemel insâne mâ lem ya’lem:
“İnsana bilmediğini öğretmiştir.”
Kellâ innel insâne le yatgâ:
“Hayır, muhakkak ki insan haddini aşıp
azar.” İnsan, rabbine karşı saygısızlık yapar, şeytana uyar, azgınlık edip tuğyana dalar.
Peki, insan, kerem sahibi olan rabbine karşı neden saygısızlık edip şeytana uyar?
Bunun cevabını Allah veriyor.
En raâhustagnâ:
“Kendini ihtiyaçsız(müstağni) gördüğü için.”
Bu yüzden de rabbine, rabbinin vahyine, kelamına, peygamberine muhtaç olduğunu unutur ve ihtiyacı olmadığını zanneder. Dolayısıyla rabbini dinlemez, rabbinin vahyine, ipine sarılmaz, peygamberine tabi olmaz “benim aklım, benim ilmim bana yeterdir” ya da “falancanın kitabı, sözü, ilmi bana yeter” deyip haddini aşar, azgınlık eder, böylelikle rabbine karşı saygısızlık yapar.
İnne ilâ rabbiker ruc’â:
“Muhakkak ki dönüş rabbinedir
(hepiniz ona döneceksiniz).”
Yani Allah “neyimi beğenmedin!
Benim senin için hayır olmayan bir şeyi söylediğimi mi zannettin,
söylediklerimin gereksiz olduğunu nasıl düşünebildin,
kendini bana karşı nasıl ihtiyaçsız gördün” diye her şeyin hesabını bir bir kullarına soracak.
Sayfa 25Kitabı okuyor
··
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.