"Bir akşam, şehir merkezindeki bir kokteyl partisinden sonra, John Darley... bir içki içmek için 12. Sokak'taki daireme geldi. Ortak dertlerimizden biri, sosyal psikolog olduğumuzu öğrenen tanıdıkların bize hemen New Yorkluların vurdumduymazlığına neyin sebep olduğunu sormasıydı" (Latane, 1987, s. 78). "New Yorklular neden böyle?" diye sormak yerine Genovese'nin komşularının içinde bulunduğu sosyal durumu incelemek Latané ve Darley'ye daha ilginç ve önemli geliyordu: "Genovese vakasının bu kadar hayret verici olmasının nedeni belki de özellikle bu olayda olup bitendir, yani yalnızca bir ya da iki kişinin değil, tam 38 insanın olanları izlemekten başka bir şey yapma- masıdır, diye düşündük" (Latané, 1987, s. 78).
Araştırmacılar insana ilk bakışta mantığa aykırı görünen bir önseziden yola çıkacaktı: Acil bir duruma tanık olan insan sayısı ne kadar fazlaysa, içlerinden birinin olanlara müdahale etme olasılığı da o denli düşük olacaktır. Genovese'nin komşuları, "Ne de olsa birileri polisi çoktan aramıştır" diye düşünmüş olabilirdi. Latané ve Darley (1968), bu durumu sorumluluğun dağılması olarak tanımlıyordu. Belki de olaya tanık olanlardan her biri cinayeti yalnızca kendisinin gördüğünü düşünseydi yardım etme olasılığı da artacaktı.
Sayfa 75Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.