Ah, uyku. Başka hiçbir şey beni böyle keyiflendiremez, beni özgür hissettiremez, uyanıkken bilincimin çektirdiği ıstıraptan korunduğumu hissettiremez, hareket etme, düşünme ve hayal etme gücü veremezdi. Narkoleptik değildim, istemediğim halde uyuyakalmıyordum asla. Daha çok bir uyku hastasıydım. Bir uykuseverdim. Uyumayı hep sevmiştim. Ben çocukken annemle birlikte yapmayı sevdiğimiz tek şeydi. Annem oturup yemek yapmayı seyredecek, bana kitap okuyacak, benimle oyun oynayacak, parkta yürüyüşe çıkaracak veya bana çikolatalı kek pişirecek türde biri değildi. En iyi anlaştığımız zaman birlikte uyuduğumuz saatlerdi.
Sayfa 43
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.