Yoğunlaşan Bir Rüya ve Düşünceler
Kambur Balina ağzını bir buçuk karış araladı. Boğuk sesi şimdi incelmiş ve tiz perdeden yükseliyordu. Bu ton Adam’a daha az korkutucu ve yakın gelmişti. “Kim olduğumu biliyorsun. Sadece hatırlamıyorsun. Önemli değil. Eğer hatırlasaydın burada olmazdım. İçimde binlerce ses var. Bazıları sırasını beklemeden parlayıp sönüyor. Az önceki öfkeli ses de parladı ve söndü... Sana anlatmak istiyorum. Bilmek istediğin ne varsa, sor.” Dev kuyruğunu tekrar havaya kaldırdı. Düzenli aralıklarla yere vurmaya başladı. Adam her kuyruk darbesiyle birlikte bedeninin daha da ağırlaştığını hissetti. “Rüya çökmeden uyanman gerekiyor. Sadece bize zaman kazandırıyorum.” Kuyruk darbeleri, uçucu olanı yoğunlaştırıyordu. Adam “Bu bir rüya, benim rüyam” diye düşündü. Kambur Balina “Hayır, senin değil. Sen bütün değilsin. Bir sürü parçadan oluşuyorsun. Ve parçaların çoğu dağılmış durumda.” Adam “Mademki düşüncelerimi okuyorsun, o zaman susmamın bir anlamı yok. Parçalar dediğin nedir? Neden parçalara ayrıldım?” Kambur Balina göz kapaklarını hızlı hızlı açıp kapıyor, huzursuzluğunu, gerginliğini gizleyemiyordu. “Düşüncelerini okumuyorum. Bizler zaten düşünceyiz. Diğerlerinden farkımız yoğunlaşmış olmamız. İki soru çok fazla. Tek soruluk zamanımız var.” dedi. Konuşmasına devam etmeden önce sanki etrafını görmek istermiş gibi başını sağa sola çevirdi ve “Parçalar... İçinde öldürdüğün hayallerin, boğduğun heveslerin, hiç açılmadığın, sevgini esirgediğin sevgililerin. Parçalar... gidip görmediğin ülkeler, akrabalar, tanışmadığın insanlar. Ve son olarak da parçalar, senin versiyonların. Ben merhametli ve yardımsever olanım. Zamanla diğerlerini de tanıyacaksın. Vakit kalmadı. Artık uyanman gerekiyor.” dedi. Kuyruğunu son kez ve şiddetle yere vurdu.
Sayfa 16 - KdyKitabı okudu
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.