Uyarı: Bu inceleme sadece kitabın incelenmesini değil, aynı zamanda 'Cehennem Manzarası'nın bende bıraktığı izlenimi de içerir. Ryunosuke Akutagawa, kısa ömrüne onlarca hikaye sığdırmış bir yazar olarak adına ödül verilmesini sonuna kadar hak eden, edebiyat dünyasına insanı okurken bir labirentte hissettiren 'Çalılıkların Arasında', Raşomon' ve beni en çok etkileyen 'Cehennem Manzarası' gibi öyküleri kazandıran, benim nazarımda oldukça üretken ve harika bir yazar. Tabii bir yazarı tek başına bağlamsız değerlendirmek doğru olmaz. Ryu'nun beslendiği kaynaklar, dönemin kartları ve yazarın kendine has iç dünyası da ayrı ayrı ele alınıp değerlendirilmeyi sonuna kadar hak ediyor. Ama ben ele almak istediğim asıl meseleye geçmek istiyorum izninizle. Okuduğum hikayeler içinde belki de en çok beni vuran, bitirdiğimde üzülmekle beraber karışık duygular içerisinde kaldığım bir hikaye oldu Cehennem Manzarası. Okumak isteyenler olacaktır, dolayısıyla hikayenin içeriğine girmeyeceğim. Ama şunu söyleyebilirim ki sizler de okuduğunuzda kendinizi bir açmazda bulacak, ana karaktere hak vermekle başına gelenleri hak ettiğini düşünmek arasında gidip gidip geleceksiniz eminim. Benim gözümde bir şaheserdir Cehennem Manzarası. İnsan denilen varlığın sınırlarının sonuna dek zorlandığı, yapabileceği her şeyin gözler önüne serildiği bir panoramadır. İnsanlar olarak bizi kendimize getiren, ne olduğumuzu hatırlatan, gerçek doğamızı yüzümüze vuran bir hicivdir. Şimdiden iyi okumalar dilerim...

RaşomonRyunosuke Akutagava · İthaki Yayınları · 2022912 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gamze Gündoğan