Ebedi gençlik ve güzellik dileği kabul olan ve insanı insan yapan değerlerden giderek uzaklaşıp yozlaşan Dorian Gray.. okuduğum her sayfada güzelliğini yitirmeye başlayan ve her satırda onu haklı bulmaya çalıştığım bir kitap.. Kurgusu beni çok sürükledi ve çok etkiledi. İçimde çatıştığım, güzelliğin dıştan görünen bir perde olduğunu, perdenin arkasında bambaşka şeyler olduğunu, sahi neydi güzellik? Yüzünde saflığı vardı oysaki, sanki dünya onu hiç kirletmemişti. (syf 20) Ama Dorian Gray kirlendiğini hissettikçe portresine baktıkça gerçeği hissediyordu. Ruhumuzun kirlenmesi bakışları, davranışları değiştirmez miydi, görünen güzellikler yanıltıcı mıydı? Etrafındakibunca insan yüzünün güzelliğine aldanıp gerçeği göremiyordu. Kitaptaki en çok üzüldüğüm karakter Basil oldu. Gördüğü bir güzelliği resmetmişti sadece. nerden bilebilirdi ki yaptığı bir resmin sonunu getirebileceğini. En çok aklımı karıştıran da Lord Henry oldu onun kelimeleri ve düşündüren cümleleri.. “Dünyanın en büyük günahları da insan zihninde işlenir.” Dorian Gray ise bunu işe dökmüştü zihnindeki kötülükleri sergiledikçe resmi çirkinleşmişti. “İçine duygu katılmış her portre sanatçının portresidir aslında; modelin değil. Ressamın açığa çıkardığı şey model değildir, asıl ifşa edilen ressamın kendisidir.” syf 8 kitabın sonuna doğru geldikçe başlardaki cümleleri hatırladım hep. İnsan ruhunu yitirdikten sonra dünyalar onun olsa neye yarar ? Dorian Gray ruhunu, güzelliğini yitirmişti artık bu yüzden yaşamına son verdi.

Dorian Gray'in PortresiOscar Wilde · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202373,7bin okunma

·

414 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melike