Ölüm!
Sen benim için öldün.
Ölüm ne acı, yaşanılması ne zor.
Bir başlangıç belki de?
Ne karanlik, ne de acı veriyor.
Çok derin bir uyku felan olduğuna inanmıyorum.
Kaçınılmaz son.
inananlar için başka bir aleme yolculuk...
...inanmayanlar için sonsuz sessizlik.
"bir can borcum var" diyenlerin bu borçlarını da ödeyip tanrı katına ulaştıkları an... Onca didişmenin onca savaşın gereksiz olduğunun, herşeyin bir ipliğin ucunda olduğunun kanıtı.. Yaşa saygısı olmayan, sanıldığından kolay gelen, beleş dağıtılan şey yada başka bir bakış açısıyla hayatı anlamlı kılan bir durum.
Aldığın nefesi verememe yada verdiğin nefesi alamama durumu...
Tüm gücümle gelmesini beklediğim iki şeyden biri
ölüm , yaşamanın karşıtı değil , yaşama karşın hep varolan ve beraber olduğumuz bir olgudur.
Bir canlı dünyaya gelirken ölümü göze alarak gelir...
Tıpkı bir aşkta ayrılığı göze almak gibi. Ama yaşarken ölümü düşünmeyiz, korkmayız ölümden. çünkü er ya da geç gelecektir. Tüm bu imgelemlerin dışında sonsuz şeylerin varlığı ölümü anlamsız kılar. Çünkü ölüm , birşeyin yok olması değil dönüşmesidir.
"varolandan gelen her varlık dönüşecektir." ölüm, bu dönüşümün bir adımıdır
'Ölüm hayatın sonu değil sonucudur' demiş birisi...
Hayata anlamını bizim yuklediğimizi hatırlatan yok oluş. Hayatınızdan sevdiğiniz bir kişinin daha eksilmesi, her eksilenin de yanında sizden bir parça götürmesi...
Bedeni, bir daha geri dönmemek üzere terk etmek...
Vadenin yetmesi durumunda meydana gelecek olan olay. Tatmış olan birinin, tatmamış olanlara asla anlatamayacağı duygu. İnsan hayatında kocaman bir bosluk oluşturan sürec..
Sevdiğiniz birinin başına geldiğinde asla kabullenemediğiniz şey..
Her an kapı çalıcak da o gelicek gibi gelir, o mezar o toprağın altı asla bağdaşmaz kafada o kişiyle, her düşünüldüğünde nefessiz bırakır. Cenazeler mide bulandırır, hele cenazeden sonra eve geliniyorsa, o kişinin ayak bastığı yerlerde yabancıların dolaşması, adeta heryeri kirlettikleri hissi.. Göz yaşları bir türlü dökülmüyorsa biri size sarıldığında biraz güven verdiğinde durmamacasına akmaya başlar. Herşey bir oyun gibi.
Ölümden sonra resimlerle yüzleşme ve iç dışa çıkana kadar ağlama krizleri vardır, bunlar biraz atlatıldıktan sonra onun göze çapran her resmi yutkunamama hissi ve tüy ürpertisi verir.
Mezarlık önünden her geçildiğinde toprak altında bir o gelir insanın aklına.
Atlatılır ama unutulmaz.. Onun bir daha görülemeyecek olduğu hissi asla yerleşmez insana, kafada o uzun bir yolculuğa çıkmıştır...
Sonuçları belirsiz olan ama geldiği zaman dönüşü olmayan, kaçmaya, geciktirmeye çalışmanın anlamsız olduğu, zaman zaman arzulanan ama size değilde sevilen bir kişiye geldiği zaman yıkıcı bir olgu.
Ölüm acı bir olay.
Kimilerine göre her şeyin sonu, kimilerine göre başlangıç.
İkinci bir başlangıç belki de. Belki de sonu olmayan bir başlangıç.
Ama ne olursa olsun biz, geride kalanlar için bir son.
ölüm acı bir son.
Bir daha onu görememek, ellerine dokunamamak, onunla
bir daha konuşamamak.
Ölümü ölüm yapan olgular, aslında sadece bir ikisini saydığım sebepler olabilir; sadece o’nu toprağın altına gömmek değil, beraber yaşadığımız acı, tatlı günlerin hepsi birer birer anı olarak kalır mazide. Kimse esit doğmaz
ama herkes eşit ölür.
İşte onun için ölüm, aci bir son değildir.
Hayatımızın yegane adil baslangici ve biricik firsat eşliğidir..
Belki bir kaçış, yorgun düşmüş bedenler için, bedenin toprakla buluşması, acı yok, stres yok, hüzün yok, sizi saracak sinir çemberi yok, kanatlarınızı takıp uçmak var belki de kimbilir, bilinmeyenin korkusu ile yine de zaman zaman arzulanan şeydir, belli ki kaçıştır...
Sevenlerden ayrılıp diğer sevenlerle buluşma zamanı yakın çevresinden birinin başına gelmeyen hiç bir insanın anlayamayacağına inandiğim ağır bir yük.
Gidenler için huzur verici bir olgu olduğuna inanmak istiyorum.
Ancak kalanlar için hem kabullenmesi hem yaşanması hem de alışması tahammül sınırlarını zorlayan bir hadise.
Ne olursa olsun ölüm ne acı...
Sen benim için öldün.
A. Karaçay
·
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.