Kitap bitince "İnsanın en büyük servetinin ailesinin olduğunu ve onlara karşı her zaman iyimser olması gerektiğini" anlamış oldum.
Gerçekten aile büyük bir servettir. Gün gelir herkes gider ama ailen seni bırakmaz. Senin kanından, canından olan seni bırakmaz. Bu yüzden onların değerini bilmeli ve onlara karşı iyi olmalısın. Her şeyin değeri zamanında bilinmeli.
Ve yine anladım ki, "Yoksa insanın yanında sevdikleri ve sevilmiyorsa sevdikleri tarafından var oluşunun hiçbir anlamı yok. Her tarafı altınlarla çevrili de olsa varlığı anlamsızdır."
Ve asıl fakirlik acınası olan durum da budur:" Sevgi yoksulluğu."