“Yaşamın amacı nedir?” Sorusuna Rogers, “ insanın gerçekten de olduğu kişi olması” ifadesiyle cevap verir. Kitap da bu cümle etrafında şekillenmektedir. Hem bireysel hem de toplumsal manada huzur ve mutluluğa ulaşmanın kişinin kendisi olmasıyla gerçekleşeceğini düşünüyor. Psikoterapide terapistin danışana yönelik empati, koşulsuz kabul ve olumlu bakış açısı ile yaklaşmanın hastanın iyileşmesine ve kendi olma sürecine katkı sağlayacağını önemle vurgulamakta. Eğitimde de öğretmen odaklı değil öğrenci odaklı yaklaşımı savunuyor. Öğretmenin sürekli verici ve kontrolcü olması öğrencide yaratıcılığı öldüreceği ve öğrenmenin istenilen boyutta gerçekleşmemesine neden olacağını belirtiyor. Yaratıcılığın olmadığı toplumların da zamanla yıkıma uğrayacağını vurguluyor. Kitabın bende en çok etki bıraktığı kısmı ise davranış bilimlerinin toplumu olumlu yönde etkilemesinin yanında olumsuz etkilerinin de olduğu ve olacağını insanı şoka sokacak şekilde aktarması. George Orwell’ın 1984’ü ve Aldous Huxley’nin Cesur Yeni Dünya kitaplarında kurdukları dünyalar davranış bilimleri ile hiç de ütopik görünmüyor. İradeleri alınmış ve özgür olamayan bireyler gerçekten de Dünya için hiç iyi bir son değil.

Kişi Olmaya DairCarl Rogers · Okuyan Us Yayınları · 2011191 okunma

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebru Gündüz