İnsanız neticede aidiyet doğamızda var. Hayata gözlerimizi açtığımız yer kimine göre ait olduğu yer, kimine göre doyduğu yer, kimine göre de bir gamze. Benim naçizane fikrim aidiyet bir yere, bir kişiye, bir şeye olamaz. Aidiyet bir histir. Kendini bulduğunu hissettiğin an, o âna aitsin demektir. Hayatı boyunca bir insan bir çok defaa hissedebilir bunu. Ama önemli olan son defaa hissettiği an olacak. Çünkü son aidiyeti o âna olacak. Sevindiği, üzüldüğü, heyecanlandığı, kırıldığı, aşık olduğu, mutlu olduğu, yorgun olduğu bir an olabilir. Dönüp baktığında o an ne olduğunu düşündüğünde herkes olumlu bir duygu hâlinde olmayı ister. Ömür bunları planlamak için uzun, ama yaşamak için çok kısa bir süre. Gel gör ki her ânı aslında son ânı insanın. Mesela bir saniye sonrasını bile bilemediğimiz şu dünyada birazdan uyumuş olacağım. Kendimi ait hissettiğim son an seni sevdiğim an olacağı için mutluyum. Ümîd ederim ebedi olarak gözlerim kapandığında da geride kalan son aidiyetim sana olur. Seni çok seviyorum.
·
128 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.