Gurnah'ın ilk romanı. Zanzibar'da doğmuş ve sonrasında İngiltere'ye göç etmiş bir İngiliz Edebiyatı Profesörü kendisi aynı zamanda. Bir kaç İngilizce röportajından dinlediğim kadarıyla, Nobel almış olmasına çok şaşırmış ve metinlerinde çokça kendi kişisel hayat deneyimlerinden faydalanıyor. Sömürge toplumunda yaşamanın etkileri ve sürgün ile özgür olmayan toplum arasında sıkışmış bireylerin romanlarını yazdığını söyleyebiliriz. Romana gelmeli tabii. Ben cesur ve rahatsızlık verici buldum. Tabii, Calvino'nun dediği gibi kimileri rahatsız eden kitaplardan hoşlanır. Benim gibi. :) Üzerine bastığı yaralar fazlasıyla yürek burkucu. Dili fazla sade. Belki daha şölenli cümleler bekledim. Coetzee Barbarları Beklerken'deki gibi. Bir ihtimal, bu ilk romanı olduğu içindir ve diğer romanlar daha büyülü bir dile sahiptir diye temenni edeyim. Bir kaç yerde, Avrupa'nın salt günah çıkartmak için ödül verdiği gibi enteresan yorumlara rast geldim. Katılmıyorum. Ziyadesiyle içine çeken ve derdi olan bir metin yazarı olduğu aşikar. Velev ki günah çıkartmak için verilmiş olsun, bunun en güzel yolu bu olsa gerek. Sadece öyle olsaydı, bazı neden Nobelli dediğimiz yazarlar olmazdı. Bu uzun ve ayrı bir konu. Şurada dursun. Diğer romanlarını da sırayla okurum diye düşünüyorum.

Ayrılışın HatırasıAbdulrazak Gurnah · İletişim Yayınları · 202379 okunma

·

177 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif Yılmaz