“Gerçek şu ki, biz insanı acı, sıkıntı ve imtihan (ile
yüklü bir hayat)a gönderdik. İnsan, kimsenin kendi üzerinde güç sahibi olmadığını mı zannediyor?Övünüp duruyor: ‘Ben, yığınla servet tükettim!’ Peki, kimsenin kendisini görmediğini mi sanıyor? Biz ona iki göz vermedik mi? Bir dil ve bir çift dudak. Ve ona (iyilik ve kötülüğün) açık seçik iki yolunu da göstermedik mi? Ama o, sarp yokuşa tırmanmayı denemedi... Bilir misin nedir o sarp yokuş? (O) boynunu (günah zincirinden) kurtarmaktır yahut (kendi) aç iken (başkasını) doyurmaktır, yakını olan bir yetimi yahut hiçbir şeyi olmayan (yabancı) bir yoksulu. Ve imana ermişlerden ve birbirine sabrı ve merhameti tavsiye edenlerden olmaktır. İşte böyleleri dürüstlüğe ve erdemliliğe erişmiş olanlardır.” (Beled Suresi 4-18)
Sayfa 144 - Destek YayınlarıKitabı okudu
·
26 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.