Nietzsche'nin bir sözü var: "unutan iyileşir."
Üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin, gözün gördüğünü aklın unutması mantıklı gelmiyor bana. Unuttum diyen; eşyalarla dolu karanlık bir odada, her şeyin üzerine karanlık bir örtü örtülse mesela; hiç yokmuş gibi onların üzerinden yürüyebilir mi? Görmezden gelebilir, evet, yok sayabilir belki ama inkar edemez.
O anlar yaşandı.
Sen oradaydın.
O duyguları hissettin.
Şimdi göğsünden söküp atamazsın öylece.
Geçmiş bir kıyafet değil; istediğinde giyip istediğinde çıkamazsın.
Ama ya o karanlık odada, her şeyin üzerinde bir örtü olduğunu bilmiyor, adım dahi atmıyorsan ve hiç atmadıysan içeri; bir gölün dibine çökmüş geçmişini hatırlayabilir misin?
Sayfa 7
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.