Senenin favorilerine girdi benim için... Özellikle şunu söylemem gerek ki, herkesin kaldırabileceği bir kitap olduğunu düşünmüyorum. Çünkü çok fazla tetikleyici içerik barındırıyor. İçeriğine bakarak okumalısınz. Uyarımı yaptığıma göre gelelim kitabımıza. Bu kitap hakkında ne söylesem spoiler olacak gibi o yüzden üstü kapalı ne kadar anlatılırsa o kadar anlatacağım. Öncelikle kitap beni -iyi anlamda- boğdu boğdu duvara attı. Ben bir kitap tarafından dayak yedim resmen. Asla bir romantik gözüyle başlayacağınız bir kitap değil. Daha çok bence kendini iyileştirme ve keşfetme üzerine kurulu. Hikaye Charlotte adında bir kızın doğum gününde intihar etmek için okulunun çatısına çıkması ve orada yine intihar etmek üzere olan bir çocuk olan Kellan ile karşılaşmasıyla başlıyor. Ve bu ikisi, orada birbirini kurtardıktan sonra her yıl yine o çatıda buluşmak ve birbirlerini kontrol etmek için söz veriyorlar. Kellan'ın tek bir kuralı var, o gün dışında asla Charlotte'un onunla iletişime geçmemesi. Bir gün işler değişiyor ve biz aslında Kellan'ın hayatının sır perdesinin aralanmasını ve sonrasında yaşananları okuyoruz. Kitaptaki her karakter o kadar travmatikti ki kime üzüleceğimi şaşırdım. Hepsine çok kızdığım yerler de oldu ama çok üzüldüğüm yerler de. Kitapta kötü diyeceğim Terry'ye bile bir yerde baya üzüldüm. Charlotte'a ayrı bayıldım. Gerçekten çok güçlü bir kadındı benim gözümde. Yaşadığı onca şeye rağmen o kadar mantıklı kararlar aldı ve doğru şeyler söyledi ki, duruşuna ve cesaretine hayran kaldım. Ablası Leah'ın, Charlotte'a yaptıkları da acımasızcaydı bence. Bu kız o kadar sene o yalnızlığı ve vicdan azabını hak etmedi. Leah'ı da her ne kadar anlasam da hak veremedim maalesef. Tabi sonrasında Leah'ın, Tate tarafından kendine getirilmesine sevindim. Çünkü Charlotte kalan tek aile üyesine tekrar kavuşmayı hak ediyordu. Hikayede Tate'i de çok iyi anladım ve ona da çok üzüldüm. Ama kitabın sonuna doğru mankafalığı beni sinir etmedi diyemem. Charlotte'un bu kitabın en güçlü karakteri olduğunu bir kez daha gösterdi o kısımlar. Charlotte tek bir kişi hariç hem kendisine hem de çevresindekilere panzehir olmayı başardı. Şakasız Kellan'ın adının her geçtiği yerde ağladım diyebilirim. Çok dokundu bana. Kitap 630 sayfa olmasına rağmen keşke sonunu biraz daha okusaydık da dedim. Ya da Tate biraz daha erken çözülseydi belki geleceği daha çok görebilseydik. Yazarın kendine ait okuduğum ilk kitabı. Ve dilini, betimlemelerini, duyguyu aktarışını çok sevdim. Eğer çevirilirse başka kitaplarını da okumayı çok isterim. Bu arada çevirisi de çok güzeldi.

Sevgili VenomParker S.Huntington · Ren Yayınları · 2023176 okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

withcarpediem