Alfabesi bozuk satırlarım
Sahipsiz bir kentin
Alfabesi bozuk satırlarında yaşıyorum seni
Bu şehirde kimse kalmamış ki
Koca şehir içimdeki boşluk sanki
Kaldırımlar yokluğunu anlatıyor
Duvar boyaları ise terk edilmişliği
Yollar sensizliğe götürüyor
Her adımda yokluğuna yaklaşıyorken
Kendimden sensizce uzaklaşıyorum
Ben uğruna ölüyorken
Sen yaşamazlıktan geliyorsun
Sana aşk misali tapıyorken
Sen tüm inançlarımı yok ediyorsun
Ve bunlara ayrılık süsü veriyorsun
Susuyorum sanki büyük bir meziyet gibi
Bakışlarıma çarptığında sen de susuyorsun
Oysa son bir şey demeni beklerken
İçimdeki sessizlik çığlık atıyor
İçinden geçerken
Tüm şehir birden ayaklanıyor
Ben sensizliğime kapaklanırken.
Sayfa 60Kitabı okudu
··
193 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.