"Böyle bir akşamda hasta döşeğinde yatmak, ölün tehlikesiyle karşı karşıya bulunmak ne hazin! Bu dünya öyle güzel ki! Buradan ayrılıp bilmediğimiz bambaşka bir dünyaya göçmek zorunda kalmak çok acı olsa gerek!"
İşte bunun üzerine kafam, içindeki cennete, cehenneme ilişkin fikirleri kavramak uğruna ilk olarak ciddi bir atılım yaptı. Ve ilk olarak sersemleyip afallayarak duraladı. İlk olarak arkasına, önüne, yanlarına, yukarıya, aşağıya doğru bakıp; dipsiz, sonsuz bir boşlukla sarılı olduğunu algıladı. Tutunabileceği tek nokta o anda bulunduğu noktaydı: şimdiki zaman. Geri kalanın tümü, şekilsiz bulutlardan, dipsiz, uçsuz bucaksız boşluklardan ibaretti. Bu hiçliğin, bu boşluğun eşiğinde sendeleyerek düşme düşüncesi karşısında içim ürperdi.
Sayfa 113Kitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.