··
512 views
İncelemeyi okuyunca kitabın pdf dosyasını indirdim. Ben okusam farklı bir çıkarım yapabilir miydim diye. Kitabın teması baştan hatalı. İslam'ın Kızına teması altında sürekli kadınların sorumluluklarını anlatmak baştan yanlış bir seçim. Sürekli evin yaşlılarını, hastalarını gözetmesi gereken sadece kadınmış gibi bir anlatı var. Erkek bunları yapmaktan lâyüselmiş gibi. Sürekli kafelerde, vapurlarda, izbe yerlerde erkeklerle sarmaş dolaş olan kadın anlatısı var, fakat sarmaş dolaşlığın diğer tarafı olan erkek, cümlede hep nesne konumunda. Erkeği bardak gibi ortaya koyup sarılıyorlar, erkek de garibim buna maruz kalıyor sanki. Kadının sorumluluğunu anlatırken erkeği sorumluluktan âzâde bir varlık gibi göstermek çok çok büyük yanlış. İslamın vermediği, kendi kendimize uydurduğumuz sorumluluklarla kadını hayatın dışına itip, sonra da İslamiyeti yeni yeni araştıran bir kadına "Bak, seni hayatın dışına ittik, hadi müslüman olsana!" diyoruz. Ve bu yaptığımız şeyi tebliğ sanarak yapıyoruz. Sonra o kadın "İslam bu olamaz" dediğinde onu taşlıyoruz -kimi yerlerde kelimenin tam anlamıyla taşlıyoruz.- Okuduğum yerlerden birinde gözüme şöyle bir bölüm gözüme çarptı: <<Kim bilir Anadolu şehirlerinde gözü nâmahreme değmeyen kaç bin kız, babasının evinde müstakbel eşini beklerken; kariyer yapan erkekler onlarla evlenme yerine evsiz ünlülerle dost hayatı yaşamayı tercih ediyordur. Eğer siz konuyla alakalı edîbe, şaire, muharrire, âlime, mürşide kadınları harekete geçirmiş, bu noktada sempozyum, panel, konferans dahil her nevi ilmi, siyasî, ictimâî çalışmaları yapmış, sömürülen kadına da, "Ey kadınlar! Güzelliklerinizi erkeklerin ayağına dökerek, mesud yuvaların kurulmasına mani olmayınız.” deseydiniz; erkekler, “dost” kadın bulamayacak, mecburen “eş” kadınla aile kuracaklardı.>>
Erkeklerin dost hayatı yaşamasının suçu da size kaldı haberiniz olsun, biz baştan aşağı tertemiziz. Öncelikle bir Anadolu şehrinde, evden çıkmasına hiç izin verilmediği için gözü nâmahreme istemese de değemeyen ve sonunda üç evi, iki dükkanı olan babası tarafından para karşılığı 'hiç tanımadığı müstakbel eşine' satılan arkadaşım 'müstakbel eşini bekleme' ifadesine ya çok gülerdi, ya da hiç gülemezdi. Hem erkek ne kadar zavallı bir varlıktır ki iyi insan olmak için iyi insan olmaya mecbur bırakılması gereksin? Yanlış yapabilecekken yapmamayı seçtiğimizde mi, yoksa istesek de yanlış yapamadığımızda mı iyi insan oluruz diye sormak isterdim yazara. Çünkü ayet "Mümin erkeklerin gözlerini harama bakmaktan sakındırın" dememişti, "Mümin erkeklere söyle harama bakmasınlar" demişti. Baktırmanın sorumluluğu kadına aitken, bakışın sorumluluğu da bizzat erkeğe aitti yani. Yanlış yapma fırsatı Hz. Yusuf'un ayağının dibine kadar gelmişti ama "Ben Allah'tan korkarım' diyen Hz. Yusuf'tu mesela. Ayrıca kariyer yapan erkeklerin, kariyer yap(a)mayıp evde kendilerini bekleyen, 'dost' değil 'eş' olacak kadınları telepati yoluyla bulmasını bekliyoruz sanırım.
Allah sonumuzu hayr etsin, belli ki bizim kendi sonumuzu hayr etmeye pek niyetimiz yok.
2 previous answer
1 next answer
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.