İnsan bağışlanabilir olmayı ister. Bağışlayan kendini Tanrı sanır. Bu koca sanrı ile öyle ucube bir hale gelir ki kibri onu kubura oradan da kabre sürükler.Kafka Dönüşüm 'de diyor ki : "bu tür incelikleri ayrımsayabilecek durumda değildi...'' yani hoşgörü dahi kibre denk. Sahi ya sen kimsin ki bağışlıyor ve hoşgörüyorsun? Hoş oradan demezler mi adama? Hoş oradan... Hoş. 🙂🫂