Önümdeki ve arkamdaki her şey çöküyorsa; geçmiş, o hüzünlü tekdüzeliği ile taşlaşmış bir krallık gibi arkamda duruyorsa; gelecek, bana hiçbir şey vaat etmiyorsa; varoluşumun çemberini şimdinin dar sınırları içine hapsolmuş görüyorsam; zamanın bu ufacık armağanını -ânı- son kez görecek olduğum bir dost gibi hareketle ve doyumsuzca kucakladığım için beni kim kınayabilir?
Sayfa 101 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.