Dil sade ve yalın, kolay anlaşılabilir. Zorlanmadan okuyabilirsiniz. Bunu belirterek başlayayım incelemeye. Kitabın içeriğine gelirsek de yazar kitapta -bana göre- pek özgün ve daha önce işitmediğim bir iddiada bulunuyor; ebeveynlerine karşı koşulsuz-şartsız ve sonsuz bir sevgi duyan kişiler çocuklardır, ebeveynler değil. Öyle ki bu sevgi çocukları ebeveynlerine karşı savunmasız bırakıyor, istismara açık kılıyor. Anne sevgisinin böyle tasvir edildiğini çok kez işittim, okudum. Lakin ilk kez bu türden bir tasvirin çocuğun ebeveynlerine olan hislerini anmatmak için kullanıldığını okuyorum. Şaşırtıcı ve yeni bir bakış açısı. Yazarın çocuk ve ebveynler konusunu ele alış biçimi -yazar pek çok kez bu kitabın bir ebeveynlik kitabı olmadığını, asıl niyetinin bu olmadığını söylüyor ama bence bu kitap ebeveynlik meselesine eğiliyor ve kitabı bu boyutuyla ele alıp incelemek gerekiyor- benim için yepyeni, özgündü. Bu sebepten benim gibi ilk etapta şaşkınlık yaşayacak ebeveynlere şunu söyleyebilirim: Şu ana dek hep başka düşündün ve buna göre çözümler üretip, çocuğunla olan ilişkini de buna göre şekillendirdin, nihayetinde bu bakış açısının işe yaramadığını da gördüysen bu kez bu yeni bakış açısıyla çocuğunla olan ilişkini yeniden şekillendirmenin, en azından bunu denemenin ne gibi bir sakıncası olabilir? Çocuğuna bir yetişkine duyduğun saygı ile yaklaşman daha sağlıklı olandır, bunaltıcı bir sevgiye kıyasla bu daha değerlidir belki de. Katılmadığım veya aşırı bulduğum bir takım görüşleri oldu, ama inanın bu beni rahatsız etmedi. Beni rahatsız eden asıl nokta, "bu bilimsel olarak kanıtlanmıştır, şu kanıtlanmıştır." sözlerinin temelsizliğiydi. Bu yapılan düpedüz safsatatır zira bize sunulan doğru düzgün bilimsel veri yok. Belki de yazarın niyeti o kanıtları, araştırmaları bize buldurmaya teşvik etmektir, olamaz mı? Olabilir, ama gerçekten niyeti bu da olsa yazarın çoğu kez safsata yaptığı gerçeği değişmiyor. İddiaların daha temellendirilmiş olarak bize sunulmasını, kanıtların daha net olmasını isterdim. Kanıt sunma niyeti bile göremedim yazarda. Bu sebepten kitaba 10 değil 8 verdim, sırf bu sebepten 6-7 bile verebilirdim aslında. Yazar, konuyu çok duygusal hatta histerik bir şekilde ele almış gibi gelebilir -ki bana öyle geldi, bu sebepten benim gibi düşünecekler için yazıyorum bu paragrafı- ama zaten çocuklar duygusal, hassas bir mesele değil mi? Bu konuya duygusal yaklaşmak işin özünü kaçırmamıza sebep olmuyor, tam tersine işin özünü anlamamıza fayda sağlıyor bile olabilir. Belki de bu gerçeği görüp ona göre davranmak gerektiğini artık kabullenmek gerekiyordur. Sadece ebeveynlerin değil, eğitimcilerin de okumasını tavsiye edeceğim bir kitap. Ebeveynlerin ve eğitimcilerin yanında herhangi bir kişi olarak da okumaktan fayda sağlayabilirsiniz. Kişisel gelişim kitaplarından umup bulamadığınızı bu kitapta bulabilirsiniz. Son olarak bu tek kitap iki yazardan iki farklı kitap okuyormuş gibi hissettirdi, Alice Miller'in kitaplarından yapılan alıntıların bolluğundan, zaman zaman sayfalarca alıntı okumaktan ötürü:) Yazarın bunu yapmaktaki gerekçelerini anlattığı video: youtu.be/7kEU4brVK-w?si=...

İyi Aile YokturNihan Kaya · İthaki Yayınları · 20186bin okunma

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.