"O kadar çok hata yaptım ki bu hayatta o kadar çok yanlış yollara girdim ve o kadar yanlış kararlar verdim ki şimdi hepsini düşününce belki de kusurlu olan ben değildim. Bu dünyada her şey birbiri ile ahenk içinde derler ya, belli ki ben bulamadım yerimi. Bu yüzden o kadar çok öfkelendim, gözümü kan bürüdü ve de yaptığım hatalar gittikçe büyüdü. Sonra öyle bir gün geldi ki hatalarım sığmaz oldu hafızama. Belki de işte o yüzden unutmaya başladım. Ama şimdi hepsi tek tek geri geliyor. Bir ordu gibi üstüme yürüyor bütün hatıralar. Uyandım artık biliyorum açıldı gözlerim. Ama insan en kötü kabuslarını uyanıkken görüyormuş, nereden bilirdim?"