Yalnızca filozoflar ölüp ölümde kendi gerçek benlerini bulabilirler, onlarla birlikte Reformasyon dönemi, bilgi çağı ölür. Evet, bilginin kendisi ölmeli ki ölümde irade olarak yine tomurcuklansın; düşünce, inanç ve vicdan özgürlüğü, üç yüzyılın bu muhteşem çiçekleri toprak ananın bağrına gömülecek ki, yeni bir özgürlük, irade özgürlüğü, en asil usareleriyle beslensin.
Sayfa 24Kitabı okudu
·
21 görüntüleme
Bilgi ve bilginin özgürlüğü nihayetinde felsefenin doruklarında ulaşılan o zamanın idealiydi: Burada kahraman kendi ölüsünün yakılacağı odun yığınını toplayıp Olympos dağında kendi ebedi parçasını kurtaracaktır. Felsefe ile geçmişimiz kapanır ve filozoflar düşünce döneminin Raphael'leridir ki, onlarla eski ilke parlak renkler cümbüşü içerisinde kendisini kusursuzlaştırır ve gençleştirme aracılığıyla geçici olmaktan ebedi olmaya dönüşür. Bundan böyle bilgiyi korumak isteyen onu kaybeder, ancak ondan vazgeçen onu kazanır. Yalnızca filozoflar bu vazgeçişe ve bu kazanıma davet edilir: Yalazlanan ateşin önünde dururlar ve ölümsüz ruh özgür kalacaksa, o ölen kahraman gibi kendi ölümlü bedenlerini yakmak zorundadırlar.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.