Hayatın Ortaları
Bir zamanlar, olduğumdan daha yaşlı olmayı isterdim. Daha dingin, deneyimli, bütün olumsuz luklardan kurtulmuş, dünyaya yukardan, bilgece bakabilen biri. Belli yaşa gelmiş, tutkulardan arınmış, durulmuş oturmuş kadınlara hayranlık duyar, imrenirdim. Onların hayatlarının hesap sağlamasını yapıp kadınlık sınırını aştıklarını, gözyaşlarını arkalarında bıraktıklarını, sevilmeye fazla gereksinme duymadıkları için artık acı çekmediklerini düşünürdüm. Şimdi gençliğimde özlediğim yaşlardayım, ama hala olmayı umduğum kadın değilim. Bu modelin bana pek uyduğunu da sanmıyorum ayrıca. Olgunluğu niteleyen bütün iyi iyi niyetli sözcüklerin arasında başıboş dolaşıyor, yan yollara sapıyorum bu yüzden.
Hayatımın ortalarındayım. Yarısını yaşayıp bitirdim, yarısı olasılıkla önümde uzanıyor. Benim yaşımdaki insanlar orta yaşlı sayılıyorlar. Ama ben bazen buna inanmakta güçlük çekiyorum. İçimdeki genç kız, düşlerinden, coşkusundan büsbütün vazgeçmek istemiyor.
Sayfa 11 - CANKitabı okuyor
·
36 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.