Franz Kafka'dan okuduğum ikinci kitap Babaya Mektup oldu. Kitap Kafka'nın, babasına karşı veya babası yüzünden, ömrü boyunca açığa vurmaya cesaret edemeyip içinde tuttuğu korkularının, hayal kırıklıklarının, eksik hissettirilmelerinin, hor görülüp aşağılanmalarının ruhunda açtığı yaraları korkusuzca ve apaçık bir şekilde masaya yatırılmasını okuyucunun önüne seriyor. Kafka, hayatında cereyan eden mühim hadiselerin ve kişilik oluşumunda, psikolojik gelişiminde önemli rolü olan durumları, kişisel özeleştiri ve karşı tarafın muhakemesini yaparak, mütemadiyen karşı tarafı suçlayarak, duygularını net bir şekilde ifade ederek okuyucuya aktarıyor ve öyle güzel ifade ediyor ki etkilenmemek mümkün değil. Kitabın duygusuna kapıldığın zaman, kendini ayrı ayrı babanın ve çocuğun yerine koyarak durumları değerlendirdiğinde daha net ve etkili bir yaklaşım sergileyebilirsin. Kitabı oldukça etkileyici ve akıcı buldum.