Acı çekiyormuş gibi yapmak, insanların beklentilerini karşılama koşulunu ortadan kaldırır.
Eskiler şey derdi : "Akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine, deli ol dünya senin kahrını çeksin."
Moda olan hâli budur, arabesk hayatlar, yalan mutsuzluklar...
Belki de içsel dünyamıza şeffaf bir pencereden bakamadığımız için olabilir.Eğer ne hissettiğimizi ,gerçekten ne yapmak istediğimizi bilebilsek acı çekmeye bu kadar yeltelenmeyiz.Acı çekmek ,üzgün olmak bazen bize her şeyden vazgeçebilme özgürlüğünü verir diye düşünüyorum.
İyi koşul, bizim düşündüğümüz ve ulaştığımızdan hep daha fazlasıdır hakikatte. Dolayısıyla gerçeğin geniş kapsamını ön koşul belirlemediğimiz müddetçe hakikatin acizliği genellikle bizi üzer, eh, biz insanlar üzülme ile acıyı da pek hayli karıştırırız.