"Lâyemut (ölümsüz) değilsin, başıboş değilsin bir vazifen var.
Gururu bırak.
Seni yaratanı düşün.
Kabre gireceğini bil öyle hazırlan. "
Kitabın son sözü beni resmen bitirdi diyebilirim.
Okurken insanın ne kadar eksik aciz sorgusuz olduğunu hissettim.
Hep hayırlı olmayan işlerimizde veya kendimize göre hayırlı olduğunu düşündüğümüz
