Bir Karanlık Pencere konusu ve kapağıyla ilgimi çekmişti ama ortalama olacağını düşünerek beklentisiz başlamıştım. Kitaba başlar başlamaz hikayeye de yazarın anlatımına da kapılıp gittim Ne zaman başladım ne zaman bitti anlayamadım
Okurken hem Elspeth’i sevdim hem onun için korktum hem hak verdim hem de “hadi be kızım söyle şu gerçekleri” dedim. Karakterler arasında en çok Elspeth’i sevdim ve sonda yaşadıklarından sonra ikinci kitabı beklemek çok yorucu
Hayatları boyunca sır saklamış karakterlerin bir anda şeffaf olması veya karşısındaki kişiye güvenmesi saçma oluyor. Bu yüzden Elspeth ve Ravyn’in birbirlerini tartması, zamanla güvenmesi ve sır saklaması normaldi. Elspeth’e göre Ravyn erken pes etti tabii
Ravyn, Elspeth ve diğerleri Krallığın iyiliği için de olsa büyük bir oyun oynuyorlar. Eğer kimlikleri ortaya çıkarsa hepsi hain olarak idam edilebilirler. Zaten kitabın sonu heyecanlı bitti. Umarım ikinci kitabın başlarında ortalık daha da karışmaz ve Elspeth’e kavuşuruz