Arsız bir sokak çocuğu gibi gösterişli bir yalnızlık çekiyordun, orası apaçıktı. Ama çektiğin öksüzlük, sahiciydi. Benimkine benziyordu. O soğuk kış gecesinde birbirimize sarılıp ısınabilirdik. Bir daha karşılaşmayabilirdik. Birbirimizden hiçbir şey beklemeden sarılıp uyuyabilirdik, sevişebilirdik. Bunun ilk ya da ikinci ya da dördüncü karşılaşmada gerçekleşmesi, hiçbir şeyi değiştirmezdi. Saygınlığımızın ne arttırır ne eksiltirdi. İkimiz de biliyorduk ya sevişeceğimizi.
Belki bu olayı izleyecek olayları da. Yalanın-düzenin boğacağı bir ilişki olacaktı sonunda. Birbirimize düşman kesilecektik. O yüzden erteledik o gece, koruduk. Sonraları bütün sevdiklerimi nasıl alıştımsa sana da öyle alıştım. Gözüm başka kimseyi görmedi.
Bunun böyle sürüp gitmeyeceğini biliyordum.
Sayfa 88Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.