‘‘ Şimdi herkes Şeyh olmuş, mürid kalmamış ’’
Emîr Külâl’in tekkesinde bazı akşamlar cehrî zikir meclisleri kurulmaktaydı. Sohbetlere iştirâk eden Hoca Bahâeddin, cehrî zikir başlayınca tekkeden çıkar ve zikre iştirâk etmezdi. Bu durum bazı mürîdleri rahatsız etti ve ve dedikodulara sebep oldu. Bu dönemde bir gece Emîr Külâl’in tekkesine gittiğinde sohbete alınmayıp tekkeden çıkarılan Bahâeddin Nakşbend’in tekke eşiğinde sabaha kadar karlar altında yatıp beklediği ve sabah namazı için çıkan Emîr Külâl’in onun bu hâlini görüp muhabbetle tekkeye kabul ettiği nakledilir.
Bu konuda onun şöyle dediği rivâyet edilir: ‘‘Kış mevsiminde gâyet sert bir havada, bir gece içimde Seyyid Emîr Külâl Hazretlerinin sohbetine gitmek arzusu doğdu. Eski postumu üstüme alarak köyündeki dergâhına gittim. Emîr Külâl Hazretleri dervişleriyle birlikte bir yerde oturuyorlardı. Mübârek nazarlarını benim üzerime çevirerek, ‘Bu kimdir?’ diye sordular. Ben olduğumu öğrenince, ‘Onu hemen dergâhtan dışarı çıkarın.’ diye işâret buyurdular. Evden dışarı çıktığım zaman, az kalsın nefsim bana isyan edip teslimiyet ve irâde dizginlerini elimden alacaktı. O anda ilâhî yardım bana yetişti. Kendi kendime, ‘Bu hor ve hakîrliğe, Allah’ın rızâsını kazanmak için katlanacağım. Bu yoldan vaz geçmek uygun değildir.’ diyerek hemen başımı dergâhın eşiğine koydum ve ‘Her ne hâl zuhûr ederse etsin, bu eşikten başımı kaldırmayacağım.’ dedim.
O sırada kar yağıyordu. Hava da çok soğuktu. Sabahın olmasına az bir zaman kala Seyyid Emîr Külâl dergâhtan (veya evinden) dışarı çıktı. Mübârek ayakları bu zayıf kulun başına basınca beni eşikten kaldırıp içeri götürdü.
Kendimden geçmiş bir halde iken beni tekrar normal duruma getirdi. Sonra, ‘Ey oğul! Bu saâdet elbisesi, senin boyuna göre biçilmiştir.’ diyerek müjdeledi. Mübârek elleriyle ayaklarımdan diken ve çer çöpü çıkararak temizledi, bana mânen nazar etti.’’
Hoca Bahâeddin Hazretleri sonraki yıllarda kendi müridlerinin gevşekliği üzerine bu olayı anlatır ve şöyle ilave ederdi: ‘‘Her sabah evimden dışarı çıktığımda, acaba bir mürîd başını kapımızın eşiğine koymuş mudur, diye hatırıma geliyor. Ne yazık ki şimdi herkes şeyh olmuş, mürîd kalmamış.’’
··
69 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.