Suç ve ceza kitabını okuduktan sonra henüz çok zaman geçmemişken Stefan Zweig amok koşucusu kitabını okudum. Amok koşucusu kitabında geçen bir diyalogda; "amok ne anlama gelir bilir misiniz?" Diye sorulur. Amok, delilikmiş. İnsanın gözünün öfkeden hiçbir şey görmemesiymiş. Hiçbir alkol zehirlenmesiyle kıyaslanamayacak kadar korkunç ve dehşet verici saplantıymış. Amok koşucusu kitabını bitirdikten sonra aklıma, suç ve ceza kitabının baş karakteri Raskolnikov geldi. Kitabı okuyanlar bilecektirler ki Raskolnikov bir katildir. Raskolnikov'un cinayeti neden işlediği kitapta açıklanıyor elbette ama Stefan'ın kitabını okuduktan sonra kendime; "acaba Raskolnikov da bir amok koşucusu muydu? diye sorarken buldum kendimi. Evet bence Raskolnikov da kessinlikle bir amok koşucusuydu. Hedeflerine idaellerine koşmak isterken, bir amok koşucusuna dönüştü, gözü hiçbir şey görmüyordu ve sadece cinayetini gerçekleştirmek için koşuyordu... Hem zaten Raskolnikov hastalıklı ruh halleri içinde bulunan hasta bir insandı. Raskolnikov insanların ikiye ayrıldığını düşünür; olağanüstü insanlar ve sıradan insanlar. Olağanüstü insanlar hedefleri ve idaelleri için onlara engel olan her engeli kaldırır ve kaldırma hakkına sahiptir. Hatta onların kendilerini gerçekleştirmesine, idaellerine, hedeflerine ulaşmaları için engel olan insanları öldürme hakkına bile. Sıradan insanlar ise boyun eğmeye ve razı olmaya alışıktır bu onların doğasında vardır. Raskolnikov da olağanüstü bir insan olup olmadığını anlamak istiyor ve olaylar bu şekilde gelişiyor. Kitabın sonlarına doğru kitap karakteri olan Sonya (Sonya fahişe bir kadındır) ve Raskolnikov'un aynı odada bulunduğu sırada kitapta geçen: "Bir fahişe ve bir katil aynı odadaydı." Cümlesi beni duraklatıp düşündürmüştü. 'Ben kitabın neredeyse sonlarına kadar gelmiştim ama ne Raskolnikov'a bir katil, nede Sonya'ya bir fahişe dedim' demiştim. Orda şunu anladım ki; kitap, karakterleri bütün yanlarıyla anlattığı için anlayış gösterebiliyor ve onları damgalamıyordum. Evet Sonya'yı bir fahişe olarak damgalamadım çünkü Sonya'nın kalbi ve düşünceleri kirlenmemişti, yaptığı iş onun için tensel bir şeyden öteye gidememişti. Bunu da sırf ailesi için yapmak zorunda kalmıştı ne yazık ki.. Hayatımız boyunca yaptığımız tek şey yargılamak fakat zor olansa her zaman anlamaya çalışmaktır. Kimin neyi niçin yaptığını anlamaya çalışmak.. Daha söyleyebileceğim, yazabileceğim çok şey var çünkü kitap harikaydı. Bir çok piskolojik tahlili içinde bulunduran bir hazine gibiydi. Okunmalı..

Suç ve CezaFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022160,1bin okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esma Dindar