Saatler bile sessizliğine ortak
Zaman senden başka her şeye yeni bir an
Bir kalp bile her vuruşunda sana uzak
Ve aynı ritminde kayboluşuna kapıları
Açan bir hırsız sanki
Yeter kaçma artık bir gülüşümde
Kal
Gözlerimde
Ellerimde
Kanımın en küçük kızıllığında
Seni alan bir zamana tutsak etme
Sesin çoktan gitti
Sonra ellerin
Sonra gülüşün
Son bir kurşun kaldı
O da gözlerin
Kalbin her atışında korktuğun
Seni unuttuğum bir anda namlunun bütün seni seven bir ömrü yokluğa ateş eder gibi
Seni hiç yaşamamış gibi
Benden öldürmesi
Oysa mevsimler bile başkaydı sende
Güneşin hala yüzümde
Sıcak ve rengi tarifsiz bir ahenk
Gülüşler vardı hani zamana renk katan
Bir kuş kadar narin ellerin
Yokluğu bir yalan olduğunu kahkahalarla
Anlatan sesin
Oysa hangi mısrada kaldı bilmeden
Yırtılan bir kitap gibi kaybolan kelimeler
Hisler ve bir gözlerin kaldı işte