Ben masal gibiydim. Bir vardım, bir yoktum. Çünkü çocuktum. Büyükler beni görmek istediğinde ''var'' olurdum, istemediklerinde ''yok'' olurdum. En çok da beni ''yok'' saydıkları zaman vardım. Hepsi birbirlerini, birbirlerine göründükleri kadar tanıyorlardı. Oysa benim yanımda hepsinin maskeleri düşüyordu, çünkü ben çocuktum. Ben yoktum. Onları gerçek halleriyle çizdim aklımın defterine. Ben büyüdükçe onlar masal oldu içimde.