Tarık Tufan'dan okuduğum üçüncü kitap Aşıklara Yer Yok. Gerçek mi bunlar, kurmaca mı, yaşanılmış mı yoksa diye sormadan kendimi alamıyorum. Hem gerçek hem kurmaca derken, hayali bir mekan olan Saklıkuyu'yu ararken buluyorum kendimi. Diliyle, gerçekçiliğiyle, sinematografik yaklaşımıyla karakterlerin yanında gezinen bir ruh gibi hissettim kendimi. İnce çizgiler üzerinde gezinirken, bir yerde gerçek olmasını isteyeceğiniz, bir noktada da bitsin şu ruh hali toparlan hadi artık diye karaktere sesleneceğiniz bir roman. O büyülü duyguya kapıldığınızda bağlı mısın yoksa bağımlı mı? Aşıklara yer var mı yoksa siz de aşık olduğunuzda cihana sığamayıp kaybolanlardan mısınız ?