"Öğrenci Kız" ergenliğin ve toplumsal beklentilerin çalkantılı sularında gezinen kahramanının ilginç ruhunu derinlemesine inceleyen büyüleyici bir roman. Savaş öncesi Japonya'sının arka planında, okurunu toplumsal normlar ve bireysel arzuları arasındaki içsel çatışmayla boğuşan bir öğrenci olan, içe dönük ve esrarengiz karakterimizin monologlarına götürüyor. Kimlik, isyan ve konformist bir dünyada anlam arayışı gibi evrensel temaları 1939 yılından bir Japon kızın perspektifinden ele almasıyla ve oldukça kolay bağ kurulabilir karakteriyle benim için oldukça etkileyiciydi. Ergenliğin o bir anda gelen iğrenme, nefret, intihar isteği gibi duygularının daha sonra herhangi bir dış uyaranla yerini imrenmeye, mutluluğa, gelecek umuduna çeviren halleriyle başlangıçta biraz gıcık olunan ama sonrasında fazlaca sevgi ve empati duyulan bir karakter. Annesi ile ilgili düşüncelerinde süregelen çelişkiyi sanırım o yaşta genç kız olan herkes yaşamıştır. Bu ve bunun gibi pek çok yönden karakteri kendime, hatta daha spesifik olarak karakterle aynı yaştaki halime benzettiğim için de dinlerken her düşüncesinde, duygusunda hayrete kapıldım. Bu yüzden, toplumsal beklentiler, aile dinamikleri ve kendi varoluşunu anlamakla boğuşurken, beni kendini keşfetme ve özgünlük arayışının evrensel zorluklar olduğuna iyice ikna etti. Zaten kitapta da “Çömelip çamaşır yıkarken aya hafifçe gülümsedim. Ay beni görmezlikten geldi. Birden, aynı anda, başka bir yerlerde, zavallı ve yalnız bir kızın aynı şekilde çamaşır yıkarken aya hafifçe gülümsediğine, kesinlikle gülümsediğine inandım. Uzak bir köyde, dağın tepesindeki evinde, gece yarısı sessizce arka tarafta çamaşır yıkayan acı içinde bir kız vardı. İşte orada, Paris'in arka sokaklarındaki kirli apartman dairesinin koridorunda benimle yaşıt bir kızın çamaşırları tek başına sessizce yıkayıp bu aya güldüğünden şüphem yoktu; bir teleskopla her şeyi en ince ayrıntısıyla görüyormuşum gibi bütün renkler canlı bir şekilde zihnimde canlanıyordu.” diyor. Bu sadece savaş dönemindeki bir Japon kızın değil kültürden ve tarihten bağımsız tüm genç kızların kendini bulabileceği bir anlatı. Dazai özelindeyse İnsanlığımı Yitirirken’de de olduğu gibi yazarlığının en güçlü yanlarından biri, canlı ve çağrışımcı bir atmosfer yaratma yeteneğinde yatıyor. Okurunu bir köyde ergenlik buhranlarıyla çevrelenmiş Japon kızı gibi hissettiriyor. Ve bunu 64 sayfa gibi kısacık bir kitapta okuru atmosfere almak için zorlamadan doğal ve rahat bir kurguyla yapıyor. Oldukça bireysel bir hikaye olmasına rağmen geleneksel değerlerin modernitenin yükselen akımlarıyla çatıştığı, geçiş sürecindeki bir toplumun da özünü yakalıyor.

Öğrenci KızOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 20228,4bin okunma

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

zeynep