KENDİMİ CAHİL HİSSEDİYORUM
Donuyorum,
Üzüntüm paramparça,
Umutlar eh işte öyle böyle cılız ışıklı.
Ruh bu, yürek bu,
Ne olduğu belirsizlik içinde.
Kanım buz kesip oluyor viran,
Hüzünlü bugün İstanbul.
Belki o yüzden bu durgunluk,
Ruh bu, kalp bu, şefkate hasret düşüyor,
Gözlerim aldığına yağmurlu.
Dudaklarım arasında yaralı bir gençliğim,
Tırnaklarıma nefret doluşmuş,
Sözlerime yorgunluk.
Yol yaman değil ki ağır,
Saatlerde ilerlemiyor.
Yine hüzün doldu beynimin içine,
Yine gözlerim ağlamaya dilenci.
Hevesim zorla ilerledi,
Çayım biraz daha acı oldu,
Gecesine kadar yine dayanamadı acınmak.
Donuyorum ki donmaktan daha aciz,
Herkes ölüyor, herkes koşarak ölüyor,
Hiç uğurlar olsun etmeden.
Donuyorum işte o hesapsız ölümler gibi,
Acım beni dövmekten beter ediyor.
Ezan her zamankinden daha acı oluyor,
Hiç acıması olmuyor.
Tabyalar doluyor hep füsunlu,
Yüreğime kamçı atıyor.
Bu soğukta böyle dona dona,
Ölmek güzel şey mi?
Farklı dünyalar ha burda ha şurada,
Derken karman çorman oluyorum.
Fevkelade bir imtihan içinde,
Yüzüme sıçrıyor bu.
Bu soğuğa karşı dona dona ölünür mü?
Hiç yakışmadı bu bana.
AYKUT BARIŞ ÇELİK
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.