Yer yer kendimi idam edilecek adam yerine ciddi bir şekilde koyup idamımı dert edecek kadar girdiğim oldu kitabın içine. Mahkumun çaresizliği, mahkuma gülünç bir şekilde davranan görevliler. "biz seni idam edeceğiz ama bizi affet bayım, al şunu ye, biz sadece işimizi yapıyoruz" tarzı gardiyan diyalogları ve sanki kafası kopmayacak birine dermiş gibi "rahatla" nasihatları veren rahibe ve türevleri... İçindense hepsine kinli olan ama kaçmasına yardım edilse minnettar olacak kadar da yaşamak isteyen aile babası bir mahkum. Hapisteki mahkumluk duygusu ve halkın bu idamı nasıl zevkle istediği çok iyi bir şekilde aktarılmış. Halkın kaostan beslendiğine de değiniliyor bir nevi. Yoksa halk kopan bir kafa görmek isteyecek kadar cani mi? İçlerinden kaçı o durumda olmak isterdi ki? Şehrin, 2 saniyelik kafa düşürme seansına bu denli yoğun bir ilgiyi can derdinde olan mahkum da saçma bulmuştur. Buna karşı çıkan kısmın karşı çıksa dahi bir şey değiştirmeyeceğini de bilen bir mahkum var. Yaşamak için son ana kadar çok uğraşıp, son tanıştığı kişinin idam edileceğini bilmesine rağmen halen mutlu kalabildiğini görünce "sanırım sonum geldi" düşüncesine daha yeni kapılmasını, buna razı olmasını hissedebiliyoruz. Ama hâlâ kurtulmak için son bir şansı vardır... İdam edilecek kadar suç işlemiş kişiye bile empati yaptırdın be kitap. Ama her suçun bir bedeli de olmalıdır denerek hümanist tavrımı bıraktım ve kitabı bitirdim. Kısa, yeni kitap okumaya başlayanlara tavsiye edebileceğim bir kitap.

Bir İdam Mahkûmunun Son GünüVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2023120,7bin okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Efe Semiz