Okuma yazmayı ilk öğrendiğimden beri kitap okurdum ama kitap okumayı sevdiğimin farkında değildim. 2014 yılında öğretmenim okumam için kitabını ödünç vermişti bana. Ben o kitabın her sayfasını ayrı bir heyecanla ve gözlerim parlayarak okumuştum. Sonrasında kitap okumayı ne kadar sevdiğimi fark etmiştim. Bahsi geçen kitap Küçük Prensin üç boyutlu baskısıydı. Kendimi bildim bileli en büyük korkularından biri büyümekti. Aslında düşününce korktuğum şey büyümek değil büyürken unuttuklarımdı. Elbette her yaşın ayrı bir güzelliği var, elbette her yaşın artıları ve eksileri var. Ancak çocukluğun masumluğunu ve hayallerini hiçbir yaş dolduramaz. Büyüyünce beni korkutan yetişkinlere benzemeyecegime dair kendime söz vermiştim. Bilemezdim ki bazen korktuklarımız zamanla normalleşir. ''Şu yetişkinler ne kadar tuhaf'' der Küçük Prens sık sık. Her gittiği gezegende yetişkinlere dair yeni yeni özellikler öğrenir. Hem çocuk olması hem de dışarıdan bir gözlemci olması yetişkinlere bakış açısını bol bol etkiler. Sadece gün doğumunu izlemekle bile mutlu olunabilcekken sayılara, alkole, egoya ve kimbilir daha nicelerine kendilerini adayan yetişkinler hep bir koşturmaca hep bir arayış içindeler. Halbuki aradıkları ve ihtiyaç duydukları o şey uzaklarda değil. Her okuduğumda farklı anlamlar çıkarabildiğimi fark ettiğim an her yıl yeniden okumaya karar vermiştim. Bunu çocukluğumdaki hayallerim, geleceğim, hayatım ve en önemlisi dünyasını siyaha boyamamaya söz verdiğim içimdeki çocuk için yapıyorum. Ömrüm yettikçe de yapmaya devam edeceğim inşallah.

Küçük PrensAntoine de Saint-Exupéry · Tutku Yayınevi · 2015235,4bin okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berfin Rana DURMAZ