Hiç ölmedim ama yaşamıyor gibi hissettiğim çok anım oldu. O yüzden bana soğuk gelir ölüm. Soğuk ve sakin. Bedenim soğuk, duygularım soğuk, hislerim ve bakışlarım donuk. İnsan üzüldüğünde, kırıldığında yük taşıyamaz olur, dinlenmek ister yattığı yerde yorulur. İçinde verdiğin savaşların uyurken de seni nefes nefes bırakır. Kendini sevememiş insanların kurbanlarıyız hepimiz. Kendilerini sevmezler, kimseyi sevmezler, kendimizi sevmemize de izin vermezler. Bizi bize küstürürler. Ve sen, yavrusunu araba ezen bir sokak köpeği gibi kalakalırsın ayna karşısında kendinle göze göze geldiğinde.
-Bu kim?
-Bu ben miyim?
-Ben bu değilim'lerle başının arasında ellerin, dilinde sessiz çığlıklarla, hıçkıra hıçkıra ağlarsın içine kimse duymaz.
Size bahsetmek istediğim çok şey var ama dilim lâl, dilsizdir derin acılar.
Ölüm soğuk gelir bana. Ölüm, soğuk gel bana.
İçim kıyamet gibi, içim kabrin sorgu suali.
İçim aktif bir volkan, ne yana dönsem batıyor kemiklerim. Henüz ölmedim, yaşıyor gibi de değilim.
✍️ Murat Çağlar