Kim mi kurtaracak seni, köle?
Görecekler seni, kardeş,
yuvarlananlar uçuruma,
duyacaklar çığlıklarını:
Seni köleler kurtaracak kurtaracaksa!
Ya hep beraber ya da hiç birimiz.
Kurtulmak yok tek başına yumruktan ve
zincirden.
Ya hep beraber ya da hiç birimiz.
Böyle diyor, kitapları Nazi'ler tarafından yakılan 
Bertolt Brecht "YA HEP BERABER YA DA HİÇ BİRİMİZ" şiirinde.
Bir kamp, bir Nazi kampı ve orada köleler, orada ölümler. Çaresiz insanlar, az bir yemekle, ağır işlerde çalıştırılarak ve işkence görerek yaşamaya çalışan mahkumlar. Hergün bir umutla kalkıp, hergün umutsuzlukla uyuyan, köleleştirilmeye çalışılan bu insanları bir Fransız'ın dilinden okuyoruz kitapta. Hiç umutsuzluğa düşmüyor yazar, direnmenin, yaşama tutunmanın, birlik olmanın önemini aktarıyor her satırında.
Ve devam ediyor şiirine Bertolt Brecht
Kim mi kurtaracak seni, aç insan?
Bize gel ekmek istiyorsan,
bize gel, kıvrananlara açlıktan.
Biz gösterelim sana yolu:
Biz açlar vereceğiz sana ekmeği!
Ya hep beraber ya da hiç birimiz.
Kurturlmak yok tek başına yumruktan ve
zincirden.
Ya hep beraber ya da hiç birimiz.
Belki de kitabın özeti bu sözler. Kim zayıfsa ekmeğinin bir kısmını ona veriyor mahkumlar, kim o haftayı çıkaramayacak durumdaysa ona yardım eli uzatılıyor. Kitabın en önemli kısmı bu, çünkü varlıkta paylaşmak kolaydır, peki yoklukta? Karnınız açken ekmeğinizi paylaşmanız zordur, üstelik sizi ölüme götürecek bir açlık varken. Fransa ekmeğiyle ünlü bir ülke, bu kitapla ekmeklerini paylaşmaktaki maharetlerini de görmüş oluyoruz Fransızların.
Kim mi alacak öcünü, yenilmiş adam?
Vurulmuşsun madem, gel yaralıların yanına.
Gerçi biz zayıfız, kardeş.
zayıfız, yaralıyız ama, alırsak biz alırız öcünü senin.
Ya hep beraber ya da hiç birimiz.
Kurtulmak yok tek başına yumruktan ve
zincirden.
Ya hep beraber ya da hiç birimiz
Ve nihayetinde, şiirde de dendiği gibi, birleşti yaralılar. Az yemekten hafifledi vücutları belki ama öfkeleri, umutları ağırdı. Birlik oldular yıktılar düzeni, ezilen ezdirmedi kendini, paylaşarak çoğaldılar. Önemli olan birlik olmaktı, düşene yardım etmek onu güçlü hale getirmekti. Yaptılar da, umudunu kesenlerden el çektiler ama, onlara umutlu kişiler lazımdı.
Kim tutacak elinden, bitik kişi?
Birleşmek zorundadır başkalarıyla yoksulluğa dayanamayan.
Birleş sen de yoksullarla, durma.
Birleş yarına bırakmayanlaria bu işi.
Ya hep beraber ya da hiç birimiz.
Kurtulmak yok tek başına yumruktan ve
zincirden.
Ya hep beraber ya da hiç birimiz
diye bitirdi şiirini Bertolt Brecht
Kitabı okurken aklımdan geçenler; bizim bu mahkumlardan ne farkımız var? Onlar da açlığa mahkum bizde, onlar da çorba ve ekmeğe talim ediliyor bizde. Kazara veya bilerek öldürülseler fail yok, varsa da çoğu ceza almıyor. Adalet mekanizması işlemiyor kampta, peki bizim ülkemizde işliyor mu? İlla mahkumiyet için duvar veya tel örgü mü gerekli? Yaşam koşulları berbatsa, adaletsizliğe sesin çıkmıyorsa, duvarsız, tel örgüsüz alanlar özgürlük alanları mı? Değil. Özgür değiliz, sistemin bize dayattığı anormal yaşam koşulları içinde debelenip duruyoruz. O mahkumlar bizden şanslıydı, hiç olmazsa umutları vardı. Benim zerre umudum kalmadı.
·
1 artı 1'leme
·1.096 görüntüleme
Emeğine sağlık Gülçin’cm📚👏🏼🥰harika bir inceleme okudum sevgiler 😇✌🏼📚🍂
Emek verip okuduğun için teşekkür ederim canım 💜🌸 sevgiler ☺️
Mükemmel bir şiirle güçlendirilmiş,
keskin ve <kendine güvenli>
muazzam bir inceleme.🙌✊
Yüreğinize sağlık.
Bilinmeyenlerden olan, etkileyici, savaşçı
ve güçlü bir eser keşfetmişsiniz.
(daha ilk alıntıda hemen pdf indirdim.)
Gönüllü köleler olduğumuz doğru ancak
umutlu da olmalıyız lütfen.
(hep beraber).❤️💓
Çok teşekkür ederim ☺️ Buradan bir arkadaş sayesinde keşfettim bu kitabı, az okunan ama böylesi değerli kitapları daha çok seviyorum. Umut biraz uzak kalıyor hergün gördüklerimiz neticesinde ama haklısınız umut olmalı. Keyifli okumalar dilerim 🌸💜
Bu yorum görüntülenemiyor
Maalesef 😔onların hiç olmazsa umudu vardı.Ben artik bugünü aramayalım diyorum. Emegınize sağlık 🙂
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.