Bir insan kendi hayatını ancak bu kadar yalın ve net anlatabilirdi herhalde. Vatanından kopan, dilinden koparılan bir insan, hiç bilmediği bir dilde "okumaz yazmaz" olur. Okumayı yazmayı yeni dil ile tekrar öğrenen yazarın, öğrenme sürecindeki bunalmışlığı ve sonunda zoraki mutluluğu çok etkileyiciydi. Zoraki mutluluk diyorum çünkü anadil çok değerli bir şey ve her zaman birinci sırada.Çok güzel bir otobiyografiydi.
