Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Anlayamadığım bir dili vardı mumun bugüne kadar...Samimi, sessiz, ince, latîf, munîs... Bildiğim ve anladığım, mumun herkes için farklı bir dil konuştuğu ve herkes için "farklı" bir anlam ifade ettiği idi. *** Sabah metroda gelirken Ali Şeriatî'nin Yalnızlık Sözleri'nde muma dair satırlarını okudum. Keşke mum ışığı altında okuyabilseydim bu satırları... veya gaz lambasından dökülen efsunlu bir ışık altında. Şeriatî'nin mumu anlatırken yaşadığı sekerât haline tutunmak istedim kuracağım cümlelerin pürüzlerini ardımda bırakıp. Hecelerin, kelimelerin, cümlelerin ve nihayetinde anlatımın tedbir alınamaz bir şekilde şiire meylettiği, kaza süsü verilemeyecek bir romantizmi satırlara olduğu gibi almak zaruretini hissetmek istedim ben de... *** Sekerât kelimesini bilerek ve isteyerek kullandım: bu kelime bende, dilimde, tam olarak kalbim olarak niteleyemesem de oraya çok yakın olduğunu hissettiğim bir yerde inanılmaz bir haz bırakıyor. Kalbim olsaydı hazdan değil hüzünden bahsetmem gerekecekti. Bilmiyorum: kalbim sanki hüzne hazdan daha yatkın... Bu kadar satırı şunun için yazdım: Şeriatî'nin sükûnet ile yanan mumuyla dün akşam dinlediğim bir müzik arasında "sekr" bağlamında bir benzerlik var. Uyuştum! Ne öldüm, ne uyudum... *** Metrodan sonra otobüsü beklerken bakışlarımı bulutlardan toplamaya çalışıyordum: ufkun karanlığı titreten direnişini değil, içimde ısınmaya çalışan bir mumun fitiline bakıyordum sanki. Dudaklarımdan sarkan tebessüm metafizik bir tereddüte dönüşüyordu: bir an küçük bir çocuğun dudağındaki tebessüme benziyor ve ağlamaya müheyya bir titreyişle süslüyordu masumiyetini... bir an ciddileşmeye çalışıyor ve ağlamanın yasak, saklanmanın imkansız olduğu bir otobüs durağında hüznün çizgisine çekiliyordu... *** İçim içimden geçiyor ama burada sahte ve sunî olduğunu hissettiğim bir şey var. Ölümün gerçekliği ile örtüşmüyor içimdeki hissin yoğunluğu...ölüm kadar gerçek değildi ve ölüm kadar samimi. Bu çelişki akşama kadar yedi bitirdi beni. Kendi ölümüme bakar gibiydim... sanki ardımda bıraktığım naaşımda bir tebessüm arıyor gibiydim... Neden hep gibiyim!? Neden bir türlü olamıyorum???
·
2 artı 1'leme
·
280 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.