“Doğmuş olmanın bir referans mektubunu nereye vereceğini bilmemek olduğunu söyleyen ve ölümü varoluşun bir çeşidi olarak gören Nilgün Marmara,ölümüyle kendini ya da bir şeyleri yok etmek istemedi.O intihar mektubunu yazarken de,atlamak üzere pencereye yürürken de ruhunun hep onunla geleceğini biliyordu.”