schopenhauer’un mutlu olma sanatindan birtakim kurallar alinmis yerlestirilmis gibi bi his aldim -oyle olmasa da. birkac postumda daha belirtmistim kisisel gelisim sevemiyorum diye. paulo simyaci’da anlatmak istedigi birkac dusunceyi burada da aktarmak istemis bu yuzden tekrar etmis ancak yanindan bile gecmemis fikrimce. elbette o basyapitin kendine has tadini hicbi eserinde bir daha gormeyecegimizi biliyorum fakat hemen hemen benzer bir tema barindiriyordu: icindekini kesfet ve sinirlarini aş. bu kitapta da bir metafor uzerinden bunu aktariyor. bir arkadasinin onerisi uzerine ve mete gazozdan etkilenerek kaleme alinmis. uzerinde cok dusunulmus oldugu hissini de alamadim cunku yukarida dedigim gibi simyaciyla ayni altyapiyi paylasiyordu. yalnizca konunun isleyisi ve dusunceyi nerelere koysam diye dusunulmus sanki. yani sadede gelecek olursak bu oykuyu kendini farkli bir sekilde yansitma ve deneme olarak yazdigini dusunuyorum. pek hosnut olmadim gordugunuz uzere. okumasam da olurdu. kitapta da onerdigi gibi, bildiklerimi tekrar ettim yalnizca. eger kisisel gelisim seviyorsaniz hosunuza gider, farkli bi aurasi var cizimleriyle beraber. ben yalnizca bu turu begenmedigim icin yorumum bu sekilde. yine de hosuma giden (ikiyuzlulugume bak) bir alinti birakacagim. “bin ok atarsan bini de sana farkli bir yol gosterecektir. okcunun yolu iste budur.” 2024/13.kitap

Okçu'nun YoluPaulo Coelho · Can Yayınları · 20215,4bin okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

fatma